ডায়েবেটিছ এনে এটা ৰোগ, যি কেৱল চিকিৎসাৰ জৰিয়তেহে নিয়ন্ত্ৰণ কৰা যায় অথবা স্থায়ীভাৱে ইয়াক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাও সম্ভৱ নহয়৷ এনে পৰিস্থিতিত তেজত শৰ্কৰাৰ মাত্ৰা পৰ্যবেক্ষণ কৰা তথা সময়ে সময়ে ইয়াক পৰীক্ষা কৰাটো সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা৷ সমীক্ষা অনুসৰি ভাৰতত প্ৰায় দহ কোটি মানুহ ডায়েবেটিছৰ চিকাৰ হৈছে, য’ত পোন্ধৰ কোটি লোক প্ৰাক-ডায়েবেটিছত আক্ৰান্ত৷ ইয়াৰ মাজতে বহুতে এই ৰোগ সম্পৰ্কে সজাগ-সচেতনো নহয়৷ চিকিৎসকৰ মতে ঘৰতে আপোনাৰ তেজৰ শৰ্কৰাৰ মাত্ৰা পৰীক্ষা কৰি জানিব পাৰে আপোনাৰ শৰীৰত ছুগাৰৰ মাত্ৰা স্বাভাৱিক নে বেছি আছে৷ বৰ্তমান ডায়েবেটিছে সমগ্ৰ বিশ্বতে মহামাৰীৰ ৰূপ লৈছে৷ কোটিৰ ঘৰত মানুহ এই ৰোগত আক্ৰান্ত হৈছে৷ মুঠ কথাটো হ’ল এই যে বিপুল সংখ্যক লোকে প্ৰাক-ডায়েবেটিছৰ চিকাৰ হৈছে, কিন্তু এই বিষয়ে গৰিষ্ঠসংখ্যক লোকেই সচেতন নহয়৷ জানো আহক বয়স অনুযায়ী ছুগাৰৰ লেভেল কিমান থকা প্ৰয়োজন৷ গৱেষকে প্ৰকাশ কৰা মতে ওঠৰ বছৰ বয়সতকৈ বেছি বয়সৰ লোকৰ ক্ষেত্ৰত ব্লাড ছুগাৰৰ লেভেল খোৱাৰ এক-দুই ঘণ্টাৰ পাছত ১৪০ mg/dl তথা ফাষ্টিং ছুগাৰ ৯৯ mg/dl হ’ব লাগে৷ এই ক্ষেত্ৰত যিসকলৰ বয়স ৪০ অথবা তাতকৈ বেছি হয়, তেওঁলোকে নিয়মিত হেল্‌থ চেকআপ কৰা ভাল৷ ৪০ ৰপৰা ৫০ বছৰ বয়সৰ মাজৰ লোকে ডায়েবেটিছত আক্ৰান্ত হ’লে তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰত ফাষ্টিং ছুগাৰৰ লেভেল ৯০ mg/dlৰপৰা ১৩০ mg/dl হ’ব লাগে৷ আনহাতে খোৱাৰ পাছত ১৪০ mg/dlৰ কম আৰু ডীনাৰৰ পাছত ১৫০ mg/dl হ’লে সঠিক বুলি ক’ব পাৰি৷ বয়স নিৰ্বিশেষে সাধাৰণ এজন প্ৰাপ্তবয়স্ক মানুহৰ খালী পেট অৰ্থাৎ ফাষ্টিঙত ৰক্ত শৰ্কৰাৰ পৰিমাণ ৬০ mg/dl ৰপৰা ১০০ mg/dl হোৱা উচিত৷ আনহাতে খোৱাৰ দুঘণ্টা পাছত তেজত শৰ্কৰাৰ মাত্ৰা ১২০ mg/dl ৰপৰা ১৪০ mg/dlৰ মাজত থাকিলে স্বাভাৱিক হিচাপে ধৰা হয়৷ ডায়েবেটিছ নিশ্চিত কৰিবলৈ HbA1C পৰীক্ষা কৰা হয়৷ এই পৰীক্ষাৰ ফলাফল ৬.৫ বা তাৰ বেছি হ’লে ডায়েবেটিছ নিশ্চিত কৰা হয়৷ ৩৫ বছৰ বয়সৰ ব্যক্তিয়ে সময়ে সময়ে তেজত শৰ্কৰাৰ মাত্ৰা পৰীক্ষা কৰা উচিত৷