কিডনীৰ অসুখত আক্ৰান্ত হ’লে সকলো সময়তে বা অত্যধিক পৰিমাণে দাইল খোৱা উচিত নহয়৷ দাইলপ পৰিমাণ এনেদৰে খোৱা উচিত, যাতে কম মাত্ৰাত পটাচিয়াম আৰু ফচফৰাছ থাকে৷ কিডনীয়ে আমাৰ শৰীৰৰ দূষিত পদাৰ্থ বাহিৰ কৰি দিয়াত মুখ্য ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে৷ ইয়াৰ লগতে শৰীৰৰ ছ’ডিয়াম, পটাচিয়াম, ফচফৰাছ আদিৰ মাত্ৰা নিয়ন্ত্ৰণত ৰাখে৷ কিডনীৰ সমস্যাই দেখা দিলে শৰীৰত পটেচিয়ামৰ মাত্ৰা বাঢ়ি যায়৷ যাৰ ফলত বিভিন্ন শাৰীৰিক অসুবিধা হ’ব পাৰে আৰু কিডনীৰ ওপৰত চাপ বাঢ়ি যাব পাৰে৷ আনহাতে শৰীৰত পটেয়িামৰ মাত্ৰা বাঢ়ি গ’লে কিডনীৰ কৰ্মক্ষমতাত ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়৷ তেনে অৱস্থাত এনে খাদ্য গ্ৰহণ কৰা উচিত, যি খাদ্যৰ জৰিয়তে ২০০ মিলিগ্ৰামতকৈ কম পটেচিয়াম শৰীৰত প্ৰৱেশ কৰে৷ সেয়ে কিডনীৰ অসুখত আক্ৰান্ত হ’লে বেছিকৈ দাইল খোৱা উচিত নহয়৷ খালেও কম মাত্ৰাত খোৱা আৱশ্যক, যাৰ জৰিয়তে শৰীৰে কম মাত্ৰাত পটেচিয়াম আৰু ফচফৰাছ পায়৷ কিডনীৰ অসুখত ভোগাসকলৰ কাৰণে আদৰ্শ দাইল হ’ল মগু দাইল৷ ইয়াত ভৰপূৰ মাত্ৰাত প্ৰ’টিন থাকে যদিও পটাচিয়াম আৰু ফচফৰাছৰ মাত্ৰা যথেষ্ট কম পৰিমাণে থাকে৷ তথ্য মতে ২০০ গ্ৰাম মগু দাইলত ২১২ কেলৰি, ০.৮ গ্ৰাম ফেট, ১৪.২ গ্ৰাম প্ৰ’টিন, ৩৮.৭ গ্ৰাম কাৰ্বহাইড্ৰেট, ১৫.৪ গ্ৰাম ফাইবাৰ পোৱা যায়৷ ইয়ৰ উপৰি ফোলেট, মেগনেচিয়াম, ফচফৰাছ. আইৰন, কপাৰ, পটাচিয়াম, জিংক আৰু ভিটামিন-বি২, ভিটামিন-বি৬, চেলেনিয়াম আদি পোৱা যায়৷ আনহাতে মগু দাইলত প্ৰচুৰ পৰিমাণে অণ্টিঅক্সিডেণ্ট যেনে ফেনেলিক এচিড, ফ্লাভোনয়েড, কাফিক এচিড, চিনমিক এচিড আদি থাকে৷ ইয়াত থকা অণ্টিঅক্সিডেণ্টে ক্ষতিকৰ ফ্ৰি ৰেডিকেল ৰোধ কৰে৷ কমাই ৰাখে হৃদৰোগ, হাঁওফাঁও আৰু পাকস্থলীৰ কেঞ্চাৰ, পেটৰ বিভিন্ন সমস্যা আদি৷ সেয়ে কিডনীজনিত সমস্যা থাকিলে পটাচিয়ামযুক্ত খাদ্য কমাই খোৱা উচিত৷
